رویکردی نو به مبرد ها - قسمت دوم

 ارزیابی جایگزین ها

در این قسمت، مبرد هایی که در حال حاضر در دسترسند با توجه به راندمان، تأثیرات مستقیم و غیر مستقیم بر محیط زیست، و ایمنی مورد بررسی قرار می گیرند.

مبردهایی از قبیل CO2، هیدرو کربن ها و آمونیاک دارای ODP صفر و GWP بسیار پائینی هستند. در ادامه به این مبردها نگاه دقیق تری می اندازیم.

• دی اکسید کربن :

دی اکسید کربن ( CO2 ) از این پتانسیل برخوردار است که به عنوان یک مبرد دما پائین در کاربردهای تبرید مورد استفاده قرار گیرد. اما در کاربردهای HVAC دارای راندمان بسیار پائینی است؛ بیش از 20 درصد کمتر از راندمان R-22 و R-410A  که علت آن عملکرد در بالای نقطه بحرانی CO2 در این کاربردهاست. بنابراین تجهیزات امروزی باید حداقل 20 درصد انرژی بیشتری با CO2 در مقایسه با HCFCها و HFCها مصرف کنند تا به تناژ سرمایشی یکسانی دست یابند.

تغییر از فلوروکربن ها به CO2 به منظور کاهش تأثیر زیست محیطی مستقیم ( 5 درصد )، در حالی که تأثیر غیر مستقیم ( 95 درصد ) را به طور قابل توجهی افزایش می دهد، تهاتر مناسبی نخواهد بود .

• هیدروکربن ها :

هیدرو کربن ها ممکن است در کاربردهای ثابت تهوبه مطبوع کارایی خوبی داشته باشند، اما به دلیل قابلیت اشتعال بالای خود مشکلات ایمنی را در استعمال، سرویس و بازیابی به وجود می آورند.

• آمونیاک:

آمونیاک سال ها مورد استفاده قرار گرفته است و از این پتانسیل برخوردار است که برای کاربردهای چیلر فرآیندی و دما پائین در مناظق دور افتاده یا جاهایی که تراکم مردم پائین است، به کار گرفته شود. سمیت بالا و قابلیت اشتعال آمونیاک مصرف گسترده آن را شدیداً محدود    می کند.

حفظ یک تعادل بین کمترین انتشار ممکن مبرد و بهترین راندمان انرژی ممکن، کلیدی است که هم از نظر زیست محیطی و هم از لحاظ اقتصادی شرایط ایده آل را فراهم می سازد. دستیابی به این تعادل به یک شیوه مقرون به صرفه از اهمیت زیادی برخوردار است بدین جهت که استفاده از طرح های جدید را برای مصرف کننده نهایی امکان پذیر می سازد.

گزینه ها برای تجهیزات موجود

با تجهیزات موجود که حاوی مبرد هایی هستند که از رده خارج خواهند شد، چه باید کرد؟ نمی توان پاسخ قطعی به این سوال داد. البته گزینه هایی وجود دارند و با اتخاذ یک توالی منطقی می توان بهترین راه حل را برای هر پروژه تعیین نمود.

گزینه ها عبارنتد از:

• حفظ مبرد موجود
• تعویض مبرد
• تعویض تجهیزات

ارزیابی تجهیزات موجود

اولین گام، ارزیابی تجهیزات فعلی است. هنگام بررسی تجهیزات، به دنبال اسنادی باشید که کارایی انرژی و نرخ نشتی مبرد تجهیزات موجود را نشان دهند.

• نرخ نشتی تجهیزات :

قانون هوای پاک ایالات متحده مقرر می کند که اسناد مربوط به داده های نرخ نشتی باید برای کلیه تجهیزاتی که دارای شارژ مبرد بیش از 50 پوند هستند حفظ شوند. این اسناد باید از سوابق نگهداری مالک یا پیمانکار سرویس تجهیزات در دسترس باشند. اگر این اسناد موجود نباشند، در این صورت باید سریعاً نسبت به ثبت نرخ نشتی اقدام نمود تا وضعیت تجهیزات موجود مشخص شود.

از ژانویه 2011، برای تجهیزات با شارژ مبرد بیش از 50 پوند، نرخ های نشتی مجاز EPA  در طول یک دوره 12 ماهه به قرار زیرند:

• تبرید تجاری : 35 درصد
• تبرید فرآیند صنعتی : 35 درصد
• سرمایش آسایشی : 15 درصد

تخلیه به اتمسفر برای کلیه تجهیزات صرف نظر از اندازه، قدغن شده است.

یک نکته در خصوص تجهیزاتی که از HFC ها استفاده می کنند : هیچ گونه الزامات خاصی در مورد ثبت نشتی یا نرخ نشتی برای این تجهیزات وجود ندارد، اما به لحاظ تأثیر مستقیم بر افزایش دمای زمین، تخلیه به اتمسفر برای این مواد شیمیایی نیز ممنوع شده است. در آینده، الزامات نشتی به احتمال زیاد HFC ها را نیز پوشش خواهد داد.

 

• کارایی تجهیزات :

داده های کارایی تجهیزات را می توان از سیستم اتوماسیون ساختمان ( ترجیحاً )، یا از طریق اطلاعات مندرج بر روی پلاک مشخصات تجهیزات به دست آورد. رویه های صحیح سرویس باید قادر باشند کارایی تجهیزات را نزدیک به کارایی اولیه حفظ کنند ضمن این که پایش مجزای تجهیزات خط مبنای کارایی بهتری را فراهم خواهد کرد

                                                                                          پایان قسمت دوم